Ga heen en wordt warm…
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
10 Mei 2019 | Oeganda, Wairaka
Een uitspraak die ik wel eens hoorde. Komt het uit de Bijbel?
Ga heen… Soms zou ik dat wel willen zeggen. Vaak heeft het de intonatie, bedoeling van ‘Ga toch weg, ik wil je niet hier hebben.’
Ga heen en wordt warm… Maar als je niets hebt om je warm te houden?
Ik reflecteer op mijn gedachten en gedrag. Ben net een paar dagen in Uganda. Heerlijk om hier weer thuis te zijn. Ik word de hele week al heel warm welkom geheten. Velen vragen hoe mijn tijd in Nederland was. Hoe het is mijn ouders, broers en zussen, vrienden.
Meteen hoor ik ook weer pijnlijke, schokkende verhalen. Ik heb gewoon geen antwoorden.
Een appje van iemand van de kerk waarmee ik ook in een smallgroup zit.
‘Mijn man heeft een ongeluk gehad en ik weet niet wat ik moet doen.’
Ik voel de paniek (of ik vul het in).
Laat ik even reageren.
‘Weet je waar je man is? Wat is er gebeurt?’
Hij is hier bij mij. (oef… gelukkig, we hoeven niet te zoeken).
Laat ik maar even bellen dat gaat wat makkelijker dan teksten intypen.
Een ongeluk met de bodaboda (brommer). ‘Hij kan niet staan op zijn benen en we hebben geen geld om naar het ziekenhuis te gaan..’ klinkt tussen het snikken door.
‘Mag ik je man even spreken?’
Hij klinkt rustiger en kan me uitleggen dat hij, als passagier, een botsing heeft gehad. Hoe en wat weet hij niet precies. Dat kan hij zich niet meer herinneren. Maar zijn been… Hij kan er niet op staan en het is gezwollen.
‘Denk je dat het gebroken is?’ vraag ik.
Hij denkt van niet.
Toch is het wijs om even naar het ziekenhuis te gaan. Maar nu is het laat en donker. Ik ga de compound niet meer af. Ik heb ook geen auto tot mijn beschikking om ze naar het ziekenhuis te brengen.
‘Ga heen en wordt warm…??’
Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Moet IK het doen? Moet ik het DOEN?
Deze vragen komen regelmatig op.
Wat is mijn taak? Wat wil ik doen en is dat werkelijk helpen? Of doe ik de ander en mijzelf pijn?
Alle hulpvragen doen mij iets. Het raakt me, doet een beroep op mij.
Welke keus maak ik? Het vraagt om close contact met God.
PS. Zijn been is niet gebroken.
Ga heen… Soms zou ik dat wel willen zeggen. Vaak heeft het de intonatie, bedoeling van ‘Ga toch weg, ik wil je niet hier hebben.’
Ga heen en wordt warm… Maar als je niets hebt om je warm te houden?
Ik reflecteer op mijn gedachten en gedrag. Ben net een paar dagen in Uganda. Heerlijk om hier weer thuis te zijn. Ik word de hele week al heel warm welkom geheten. Velen vragen hoe mijn tijd in Nederland was. Hoe het is mijn ouders, broers en zussen, vrienden.
Meteen hoor ik ook weer pijnlijke, schokkende verhalen. Ik heb gewoon geen antwoorden.
Een appje van iemand van de kerk waarmee ik ook in een smallgroup zit.
‘Mijn man heeft een ongeluk gehad en ik weet niet wat ik moet doen.’
Ik voel de paniek (of ik vul het in).
Laat ik even reageren.
‘Weet je waar je man is? Wat is er gebeurt?’
Hij is hier bij mij. (oef… gelukkig, we hoeven niet te zoeken).
Laat ik maar even bellen dat gaat wat makkelijker dan teksten intypen.
Een ongeluk met de bodaboda (brommer). ‘Hij kan niet staan op zijn benen en we hebben geen geld om naar het ziekenhuis te gaan..’ klinkt tussen het snikken door.
‘Mag ik je man even spreken?’
Hij klinkt rustiger en kan me uitleggen dat hij, als passagier, een botsing heeft gehad. Hoe en wat weet hij niet precies. Dat kan hij zich niet meer herinneren. Maar zijn been… Hij kan er niet op staan en het is gezwollen.
‘Denk je dat het gebroken is?’ vraag ik.
Hij denkt van niet.
Toch is het wijs om even naar het ziekenhuis te gaan. Maar nu is het laat en donker. Ik ga de compound niet meer af. Ik heb ook geen auto tot mijn beschikking om ze naar het ziekenhuis te brengen.
‘Ga heen en wordt warm…??’
Wat moet ik doen? Wat kan ik doen? Moet IK het doen? Moet ik het DOEN?
Deze vragen komen regelmatig op.
Wat is mijn taak? Wat wil ik doen en is dat werkelijk helpen? Of doe ik de ander en mijzelf pijn?
Alle hulpvragen doen mij iets. Het raakt me, doet een beroep op mij.
Welke keus maak ik? Het vraagt om close contact met God.
PS. Zijn been is niet gebroken.
-
12 Mei 2019 - 15:18
Ina:
Ik maak eruit op, dat er vertrouwen tussen hun en jou is, om je te vragen hoe nu verder.
Het leven met zijn ups en downs, met vragen en oplossingen. Als mensen kunnen we niet zonder elkaar.
En het is mooi om te zien dat er een band is onderling.
Daar mag je dankbaar voor zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
