Schilderstape of ductape?
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
23 Juni 2022 | Oeganda, Serere
Wat zal ik erop plakken? Het beste is een zwaluwstaartje van een pleister. Maar mijn pleisters liggen in de slaapkamer waar ik logeer...
‘Dokter?’ zeg ik.
De gastvrouw kijkt me aan en schudt haar hoofd. Nee, hier op het eiland in Lake Victoria is geen dokter.
En het blijkt dat we dit soort dingen heel creatief zelf kunnen aanpakken. Ik heb een fles gefilterd water in mijn rugzak. Deze gebruiken we om het bloed van het hoofd van het kind te spoelen. Een vriend die met mij mee is op deze trip, heeft een scheermesje te pakken. Voorzichtig scheert hij het haar weg van en rondom de wond.
‘Pleister, pleister,’ is het enige dat door mijn hoofd schiet. Hoe kunnen we de scheidende delen van deze wond bij elkaar plakken?!
Ik heb schilderstape en ductape in mijn rugzak, om de grote vellen papier op te kunnen hangen voor onze lessen, die straks gaan beginnen.
Ductape is wel sterk en zal de huid bij elkaar houden. Maar krijg je dit ooit van het hoofd van het kind af… Eraf zonder andere schade?! Ik twijfel.
Dan maar schilderstape. Ik scheur een stukje af, vouw het dubbel. Plaats het over het gapende gat in het hoofd. Met andere stukken tape zetten we het vast.
Tja, dit was een akelig ongelukje. Stenen gooien op het dak van de school. De steen rolde eraf bleef hangen, veranderde van richting door de bladeren van de bananenboom en landde op het hoofd.
Het kind loopt weg naar huis… Ik zucht diep. Geen dokter hier voor alle mensen die hier wonen. Anderhalf uur met de boot naar Jinja… als je geld hebt om benzine te kunnen betalen om de boot te laten varen en dan een boda in Jinja en de dokterskosten. Onbegonnen werk.
Hier wonen en werken is het opgeven van rechten. Creatief zijn, niet te snel in paniek en het leven nemen zoals het komt, zowel het leven als de dood…
Hoe het met dit kind is? Twee dagen later ontmoet ik hem. Ik zie dat de wond dicht is en heelt. Wat een zegen!
-
23 Juni 2022 - 20:02
Mandy:
-
24 Juni 2022 - 10:13
Anja:
Wauw wat een creativiteit, respect voor wat je daar allemaal tegen komt. Mooi geschreven! -
26 Juni 2022 - 17:49
Mike:
Goed opgelost Wilma! Zo langzamerhand van alle markten thuis! Die zin 'Hier wonen en werken is het opgeven van rechten', raakte me trouwens ook: wat zitten we daar, ook in NL, misschien wel een heel eind vandaan: zoveel (soms ook logische) protesten, conflicten en geklaag van mensen n.a.v. hun (vermeende) rechten... Als christen helpt het mij daarbij zo vaak om me te realiseren dat Diegene die ALLE RECHTEN had, heeft en VOOR EEUWIG zal hebben, ze allemaal voor mij (!), totaal op gaf op Golgotha, zodat ik gered kon worden door dat offer te accepteren. Wat een voorbeeld! En prachtig hoe ook jij Hem volgt in het opgeven van rechten in jouw wonen en werken in Oeganda. Je bent daarin een stimulans en voorbeeld! -
28 Juni 2022 - 19:14
Ina:
Al lezend probeer ik me weleens te verplaatsen in jou situatie. Maar dan merk ik wel dat het leven hier "opgejaagd" is. Zoals mijn voorganger de alinea raakte van .....het opgeven van rechten...enz. sprak mij de zin aan van: niet te snel in paniek raken en het leven nemen zoals het is, met leven en dood... Wat zal het voor jou telkens weer een aanpassing zijn, om van Oeganda naar Nederland te gaan en v.v.
Vandaag zei ik nog tegen iemand: ik moet even "zen" worden...En dan gaat het ook wel weer de goede kant op. Maar jij wordt er regelmatig bij bepaald. Dus voor mij: een leer moment..(hi, hi)
Veel sterkte en plezier bij je werk met de zegen van Boven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
