Waar gaat het heen?!

Als je mij een beetje volgt dan weet je dat ik superenthousiast ben over de Friendship Cards (en de andere cards uit deze serie: Couple Cards, On our Journey).

Op dit moment ben ik nog in het westen van Uganda. 8-10 uur reizen van Jinja. Anderhalve week in een nieuwe omgeving, nieuwe mensen en alle ruimte om deel te zijn van het leven van de mensen hier. Veel mogelijkheden te delen in lessen en counseling sessions. Ik heb bijna dagelijks de Friendship Cards gebruikt. De reacties hierop zijn zo bemoedigend.

Ik heb 7 mensen mogen trainen. Zij hebben nu een set Friendship Cards in hun bezit en kunnen uitreiken naar de mensen om hen heen. De kaarten zijn in het Engels. Dit geeft een hindernis in het effectief gebruiken van de Friendship Cards. In deze periode ben ik begonnen met een nieuw vertaalproject: Deze drie sets kaarten vertalen in het Ruyankole.

De eerste dag dat ik hier was heb ik de Friendship Cards gepresenteerd, de mensen hier de kaarten laten ervaren. Vier mensen vanuit Sheema district waren bereid om de training te volgen. Samen zijn we naar Mbarara gereisd waar nog drie mensen waren. Na de laatste meeting zijn we door een pastor meegenomen naar een ghetto. We ontmoetten daar een groep mannen die voor zo’n 1000 straatkinderen zorgen. Daar mochten we de kaarten presenteren. Ze raakten deze mannen. Ondertussen is er een telefoontje gedaan naar een andere ghetto. Twee leden van deze groep komen en opnieuw mogen we… eh nee, één van de ghetto leden pakt de kaarten en presenteert ze aan hun vrienden. Ik sta paf. Hij heeft het heel snel opgepikt. Hij is er heel enthousiast over en ziet mogelijkheden.

Deze mannen houd ik in gedachten om te trainen als de vertaling klaar is.

Natuurlijk wordt er nog een groepsfoto gemaakt en dan vertrekken we.

Dan wordt het zondag. Ik rij zo’n drie kwartier naar een dorpje om te gast te zijn in een kerkje. De pastor heb ik ontmoet tijdens mijn eerste dag hier in het westen. Hij heeft toen kennis gemaakt met de Friendship Cards. Hij kon niet bij de training zijn, maar zijn vrouw wel.

Tijdens de kerkdienst worden er getuigenissen gedeeld. De vrouw van de pastor staat op: ‘Gisteren was ik op een conferentie van pastors. Ik had de Friendship Cards meegenomen. Ik kreeg tijd en ruimte om ze te presenteren. De pastors waren zo enthousiast over de kaarten.’

Als de kerkdienst is afgelopen presenteert ze de kaarten in de kerk. Iedereen doet mee. Aan het eind staat een student op: ‘Deze kaarten zijn heel waardevol. Ik zou willen dat ik een set had zodat ik ze mee kon nemen naar school. Het is goed voor de studenten en de docenten. Kunnen we hier niet iets aan doen?’

De pastor stelt voor om naar het centrum te gaan en daar de mensen op de straat in contact te brengen met de Friendship Cards. Uiteindelijk gaat dat niet door omdat het flink regent.

Ik ben geraakt. Ik ben hier anderhalve week en wat een effecten hebben deze kaarten en de mensen zien hier mogelijkheden.

We gaan hard werken aan de vertaling. Daarna mensen trainen om de kaarten te gebruiken. En ik ga aan het werk om een train-de-trainer-programma te maken die past in de Ugandese context.

Waar dit proces heen gaat? Het lijkt groot te worden. De Ruyankole is het derde vertaalproces en nu komt de focus meer op trainen en train-de-trainer. Soms vliegt het me aan. Hoe kan ik dit allemaal goed blijven doen en volgen. Welke stappen moeten nu gezet gaan worden? (En voor mij waarschijnlijk ‘loslaten’). En weten, zeker weten dat deze kaarten vrede en vriendschap mogen brengen in de families, huwelijken, scholen, kerken en communities.

Wil je deel zijn van dit project en een bijdrage leveren aan het printen van deze kaarten en het trainen van de mensen in het westen van Uganda?

Een set kaarten kost €10,-

Je gift wordt met dankbaarheid ontvangen op:

NL76 INGB 0000 8151 98

Stichting NGW

Fondsnummer 100.02 Narande Projecten.

O.v.v. Friendship Cards West Uganda