'Spelen' bij Wilma

‘Ha, kom je gezellig bij mij spelen?’

Twee donkere ogen kijken me aan…

Moeder vult aan:’Ja, hij heeft er veel zin in…’

De schoenen worden uitgedaan en op blote voeten stapt hij mijn woonkamer annex coachingspraktijk binnen.

Op de tafel staan de poppetjes van de GevoelsVerkenner al klaar met verschillende attributen. En een dienblad met zand.

Moeder gaat weg. En samen bekijken we de Verkenners. Ineens kijkt hij op met angstige donkere ogen. ‘Ik ben bang… Ik wil naar mama..’ Hij begint bijna te huilen.

‘Je bent bang’, zeg ik. ‘Waarvan ben je bang?’

Ik zie hem geconcentreerd luisteren. Water druppelt in de stortbak van de wc. Een stem door een microfoon komt van buiten naar binnen.

Ik benoem wat ik hoor en maak het luchtig.

‘Mama…’

‘Zou je het fijn vinden om even op schoot te komen zitten?’ vraag ik. Hij komt direct aan gelopen. Ik schuif het dienblad en de Verkenners dichterbij.

‘Hmmm… hoe voel jij je nu eigenlijk? Zou het deze zijn of deze?’

Hij kiest de Verkenner die bij hem past.

‘Zou je hem een plekje willen geven in het zand?’

Hij kijkt me aan.

‘Ja, je mag hem erin zetten of onder het zand of op of achter de stenen.’

Hij pakt de schep van de ‘waterlander’ en begint te graven.

Ondertussen kiest hij van de drie formaten bange gezichtsexpressies, de grootste. Zijn angst is groot. Hij begraaft het onder het zand. De Verkenner er bovenop en ‘pakt’ hem in met zand.

Ik pak een tasje….’Als dit je tas is waar je angst in zit… Wat maakt je zo bang? Wat zit er in je tas?’

Hij begint te praten en uit te leggen.

‘Hoe voel je dat je bang bent?’

‘Mijn hart doet ‘bonkebonkebonk’, heel snel.’

‘Wat zou je kunnen doen?’ Met een ruk kijkt hij me aan…’Ik weet het niet.’

‘Wat als we je angst es gaan opgraven en een paar vragen gaan stellen?’

Hij pakt direct het schepje en graaft… Eerst kan hij het niet vinden. Waar heeft de angst zich verstopt?

Dit is een mooie start van een bijzondere ontmoeting die eindigt met een papiertje waarop staat wat hij kan doen als hij de angst weer voelt.

‘Dank je wel angst voor je waarschuwing, Hart, je mag rustig worden en dan een ademhalingsoefening.’

Het briefje gaat mee naar huis en krijgt een plekje op zijn slaapkamer.

’s Avonds krijg ik een berichtje van de moeder: Zonder problemen is hij naar bed gegaan en niet meer uit bed gekomen. De eerste keer na weken… Vanmorgen kreeg ik een audioberichtje: Hij had de hele nacht doorgeslapen!

Daar doe ik het voor!

GevoelsVerkenner:www.greetjewelten.nl