Loslaten
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
22 Februari 2018 | Nederland, Nederland
Weg is weg!
Ik hoor het mezelf regelmatig zeggen en een zucht van verlichting volgt.
Loslaten geeft lucht, geeft ruimte.
Vooraf heb ik talloze gesprekken in mezelf: Wil ik dit echt loslaten? Kan ik er iemand blij mee maken? Is het nog verkoopbaar? Al deze gedachten vliegen door mijn hoofd.
Ja, ik ben bezig om mijn huis leeg te maken. Ja, echt leeg. Ik mag twee koffers van elk zo’n 23 kilo vullen en dat is het.
Hoe makkelijk kan het zijn: koffer vullen, deksel dicht en de rest mag weg. Meer heb ik niet nodig, het mag weg. Weg uit mijn omgeving, uit mijn handen, uit mijn gedachten.
Spullen houden je vast. Hoe vaak ben ik niet verbaasd geweest wat ik nog vond in een kast.
Van die stevige enveloppen met zo’n dikke kartonnen kant. Sjouw ik al met me mee vanaf 1996: van Spakenburg naar Kampen, via Best naar Eindhoven. En dus nooit gebruikt.
Niet alleen ik houd de spullen vast. Ook houden spullen mij vast. Ik moet er iets mee doen, verplaatsen, bekijken, opruimen, schoonmaken, sorteren, gebruiken, repareren. Nu ik zo aan het opruimen en loslaten ben, voel ik wat spullen met mij doen.
Het is niet altijd een makkelijk proces: loslaten.
Alles heeft een betekenis of een herinnering. Hoe wil ik deze vasthouden? Moet ik het nog vasthouden in de vorm die ik nu in mijn handen heb. Of kan het op een andere manier.
Ik heb ontdekt dat wat waardevol is, in mij is. In mijn herinneringen, gedachten, een lied, een tekst, een gevoel. Dat kan niemand mij afpakken en heb ik altijd bij mij.
Nu ik er zo doorheen ga, voel ik me vrijer en ervaar ik ruimte. En het gekke is: ik mis nog helemaal niets.
Ondertussen is mijn huis leeg. Het is sneller gegaan dan ik gedacht heb en ook makkelijker. Dat verrast mij!
Laat het los en ik mag gaan!
Ik hoor het mezelf regelmatig zeggen en een zucht van verlichting volgt.
Loslaten geeft lucht, geeft ruimte.
Vooraf heb ik talloze gesprekken in mezelf: Wil ik dit echt loslaten? Kan ik er iemand blij mee maken? Is het nog verkoopbaar? Al deze gedachten vliegen door mijn hoofd.
Ja, ik ben bezig om mijn huis leeg te maken. Ja, echt leeg. Ik mag twee koffers van elk zo’n 23 kilo vullen en dat is het.
Hoe makkelijk kan het zijn: koffer vullen, deksel dicht en de rest mag weg. Meer heb ik niet nodig, het mag weg. Weg uit mijn omgeving, uit mijn handen, uit mijn gedachten.
Spullen houden je vast. Hoe vaak ben ik niet verbaasd geweest wat ik nog vond in een kast.
Van die stevige enveloppen met zo’n dikke kartonnen kant. Sjouw ik al met me mee vanaf 1996: van Spakenburg naar Kampen, via Best naar Eindhoven. En dus nooit gebruikt.
Niet alleen ik houd de spullen vast. Ook houden spullen mij vast. Ik moet er iets mee doen, verplaatsen, bekijken, opruimen, schoonmaken, sorteren, gebruiken, repareren. Nu ik zo aan het opruimen en loslaten ben, voel ik wat spullen met mij doen.
Het is niet altijd een makkelijk proces: loslaten.
Alles heeft een betekenis of een herinnering. Hoe wil ik deze vasthouden? Moet ik het nog vasthouden in de vorm die ik nu in mijn handen heb. Of kan het op een andere manier.
Ik heb ontdekt dat wat waardevol is, in mij is. In mijn herinneringen, gedachten, een lied, een tekst, een gevoel. Dat kan niemand mij afpakken en heb ik altijd bij mij.
Nu ik er zo doorheen ga, voel ik me vrijer en ervaar ik ruimte. En het gekke is: ik mis nog helemaal niets.
Ondertussen is mijn huis leeg. Het is sneller gegaan dan ik gedacht heb en ook makkelijker. Dat verrast mij!
Laat het los en ik mag gaan!
-
22 Februari 2018 - 18:58
Ina H-w:
Dag Wilma. Met aandacht het bovenstaande gelezen. Je bent er natuurlijk al een poos mee bezig, maar je verwoord het heel knap. Geweldig goed om te lezen. Meestal houden "spullen" óns vast! Ik heb weleens iets wat ik jaren niet gebruikt heb, toch weg kan doen. Nu niet nodig gehad, dan kan ik best zonder. Wanneer stap je in het vliegtuig? Zal best vreemd zijn. Je zult vast een keertje Nederland aandoen. Maar dan op de andere manier. Nog bedankt voor je berichtje. Vond het fijn iets te horen van je. Het ga je goed! Ga met Hem en Hij zal met je zijn. Zou je mij op de hoogte willen houden als je in ver-weggiestan zit? Dank alvast en de lieve warme groeten: Albert en Ina. -
26 Februari 2018 - 17:29
Julia:
Ha die Wilma,
Het is zover, pff wat heerlijk om te lezen, om een complete nieuwe stap te wagen, loslaten om iets nieuws te kunnen omarmen. Je droom achterna te gaan en heel veel nieuwe verhalen te gaan schrijven in je levensboek:-)
Kom absoluut weer een keer langs hoor.
gr. Julia -
26 Februari 2018 - 17:41
Wilma Kok:
Daar houd ik je aan, Julia! Lijkt me erg gezellig en leerzaam dat je met me meekijkt. -
27 Februari 2018 - 16:47
Eline:
Mooi geschreven! Zeker niet altijd makkelijk, maar waardevol om te beseffen wat nu eigenlijk echt van waarde is.
Wilma, geniet van je laatste momenten, neem alles in je op, zijn goede herinneringen! -
27 Februari 2018 - 16:49
Wilma :
Dank je wel, Eline! De tijd gaat nu heel snel. Wat moet ik nog allemaal doen/meegemaakt hebben? Of is gewoon relaxed...theeleuten, wandelingetje voldoende?
Herinneringen vasthouden: dat is waardevol!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
