Downsizen
Door: Wilma
Blijf op de hoogte en volg Wilma
10 April 2018 | Oeganda, Wairaka
Downsizen
Zo werd op facebook mijn stap en leven in Oeganda genoemd.
Ik ben op dit moment een beetje in de war. Is het dan echt zo’n stap die ik heb gezet? Soms denk ik: ‘Een beetje gek moet je wel zijn om dit te doen.’ Gek in de zin van: zoveel overhebben om hier te investeren. Zoveel achterlaten om met al het nieuwe en andere te omarmen.
En verbazend genoeg kan ik dat dus. Van nature ben ik helemaal niet zo’n avonturier. Met minder genoegen nemen… beetje comfort is wel fijn, toch?
Er is iets wat me drijft, motiveert om in een veel kleiner huisje te gaan wonen met twee stopcontacten. Een roep die veel belangrijker is dan een warme douche en een toilet in mijn eigen huisje.
Als die roep zoveel sterker is, en ik me zo verbonden voel met deze mensen, dan kan ik dus heel veel en heel veel achterlaten.
Dan zet ik ’s morgens eerst de waterkoker aan. Dan loop ik naar de andere kant van het terrein naar de gedeelde wc. Ik kom terug en meng mijn badwater. Met een flesje schenk ik het water over mij uit. Het is anders, schoon en fris word ik ervan.
Als ik om mij heen kijk, naar mijn directe buren bijvoorbeeld: zij koken op houtskool hun rijst. De ene dag eet ik aardappels en de andere dag rijst of spaghetti met veel groenten vergeleken met mijn buren.
Oh, ja, ik kook op een gasfornuis met een oven. Zij wassen hun kleren met de hand. Ik laat het grootste deel van mijn kleren wassen. In mijn huis staat een eethoekje met vier stoelen en een kast voor mijn kleding, ik bezit al een koelkast. Terwijl ik dit schrijf schiet mijn hand in de koker van Pringles.
De buurkinderen weten mij te vinden. Vol verbazing staan ze in mijn keuken… ‘Eh! Die vorken, zoveel…’
Downsizen?
Het is anders dan in Nederland en toch voelt het alsof ik mijn luxe leven, met vele gemakken hier voortzet.
Downsizen?
Ik ben in verwarring.
Zo werd op facebook mijn stap en leven in Oeganda genoemd.
Ik ben op dit moment een beetje in de war. Is het dan echt zo’n stap die ik heb gezet? Soms denk ik: ‘Een beetje gek moet je wel zijn om dit te doen.’ Gek in de zin van: zoveel overhebben om hier te investeren. Zoveel achterlaten om met al het nieuwe en andere te omarmen.
En verbazend genoeg kan ik dat dus. Van nature ben ik helemaal niet zo’n avonturier. Met minder genoegen nemen… beetje comfort is wel fijn, toch?
Er is iets wat me drijft, motiveert om in een veel kleiner huisje te gaan wonen met twee stopcontacten. Een roep die veel belangrijker is dan een warme douche en een toilet in mijn eigen huisje.
Als die roep zoveel sterker is, en ik me zo verbonden voel met deze mensen, dan kan ik dus heel veel en heel veel achterlaten.
Dan zet ik ’s morgens eerst de waterkoker aan. Dan loop ik naar de andere kant van het terrein naar de gedeelde wc. Ik kom terug en meng mijn badwater. Met een flesje schenk ik het water over mij uit. Het is anders, schoon en fris word ik ervan.
Als ik om mij heen kijk, naar mijn directe buren bijvoorbeeld: zij koken op houtskool hun rijst. De ene dag eet ik aardappels en de andere dag rijst of spaghetti met veel groenten vergeleken met mijn buren.
Oh, ja, ik kook op een gasfornuis met een oven. Zij wassen hun kleren met de hand. Ik laat het grootste deel van mijn kleren wassen. In mijn huis staat een eethoekje met vier stoelen en een kast voor mijn kleding, ik bezit al een koelkast. Terwijl ik dit schrijf schiet mijn hand in de koker van Pringles.
De buurkinderen weten mij te vinden. Vol verbazing staan ze in mijn keuken… ‘Eh! Die vorken, zoveel…’
Downsizen?
Het is anders dan in Nederland en toch voelt het alsof ik mijn luxe leven, met vele gemakken hier voortzet.
Downsizen?
Ik ben in verwarring.
-
10 April 2018 - 11:23
Trudy:
Downsizen in materie (volgens Europese standaard dan), maar een mega upgrade in joyfull leven! -
11 April 2018 - 14:58
Jettie Boonstra:
Hallo Wilma,
Ik begrijp je verwarring, het is heel normaal als je alles achterlaat en je je vestigt in een andere cultuur.
Om het helel proces waar je in zit te begrijpen kan je gaan naar het internet en artikelen lezen over Culture Shock, ook het artikel " Understanding the impact of change" is erg goed.
Het aller belangrijkste is de vreugde en vrede in je hart die je ervaart in het volgen waar Hij je leidt.
Lieve groeten, Jettie Boonstra. -
22 April 2018 - 19:50
Wilma Kok:
Ha Trudy,
Ja, in westers opzicht flink downsijzen. Ik doe iedere dag weer bijzondere ervaringen op. -
22 April 2018 - 19:50
Wilma Kok:
Jettie,
Dank je wel voor de tip. Ik ga es kijken of ik het kan vinden.
Vreugde en vrede vind ik zeker!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
