'Ik heb een baan!'

‘Ik heb een baan!’

Dat is het eerste dat ik hoor na de gebruikelijke begroetingen.

Een baan?! De lijn kraakt en piept. We vallen elkaar in de rede. Ik vraag hem het hele verhaal te vertellen en daarna zal ik reageren.

‘Je had gelijk, het advies dat jij mij hebt gegeven werkt. Ik ben erop uitgegaan. Niet thuis blijven zitten en ik kan maandag beginnen. Maar… ik moet 100.000 shilling betalen. Dan kan ik beginnen. Ik heb 60…’

Dat je vooraf een formulier moet invullen en geld betaald is niet ongewoon in Uganda.

Tja, die 40.000 shilling die er nog niet is.

‘Hoe ben je aan de 60.000 gekomen?’ vraag ik.

‘Geleend van een vriend en ik ga ‘m terugbetalen als ik geld verdien.’

Inwendig zucht ik. Weer iemand waarvan het leven van lenen aan elkaar hangt. Hoe kun je dit doorbreken.

‘Nu moet je de 60 gaan vermenigvuldigen’ zeg ik.

Het komt niet aan. Hij begrijpt het niet. Begint weer over de 40…

‘Als je nu een ananas voor 2.000 koopt en je verkoopt het voor 3.000, dan heb je winst van duizend… Als je dat een paar keer doet…’

Nu pakt hij het. Rondvragen voor de 40 is geld krijgen, dat niet van hem is, meteen doorgeven voor zijn baan en hij houdt niets over…

‘Ik heb geen tijd meer’ zegt hij.

‘Jawel,’ zeg ik ‘je hebt nog 2,5 dag. Maak een goed plan dat je niet geld verliest.’

Deze jongen… ik heb hem nog nooit ontmoet. Hij woont in Kampala. Viavia heeft hij mijn nummer gekregen en hij was enorm vasthoudend met bellen, appjes en contact zoeken. We hebben niet echt makkelijke telefoongesprekken gehad. Ik was hard, duidelijk: je gaat maar wat doen, en niet bij mij om geld vragen. En val mij daar ook niet meer mee lastig. Daar kwam het kortweg op neer.

Geen idee wie hij is, geen idee of het klopt wat hij zegt. Ik heb hem een keer geholpen om medische kosten te betalen. Nu is hij aan zet. Hij is jong, heeft een opleiding, heeft een goed verstand… maar zo weinig kennis.

We praten door over hoe nu verder. Je eerste inkomen gaat terug naar de eigenaar van de 60.000. ‘Weet je, je bent zijn slaaf nu (zie Spreuken 22:7 Bijbel). Betaal het zo snel mogelijk af, dan ben je vrij. Misschien kun je het niet in 1x doen, doe het direct in stukjes en beetjes.

Vanuit mijn kerk in Uganda heb ik het volgende geleerd over je inkomen:

10% is voor God (breng dat naar de kerk)

10% is om anderen te helpen

20% sparen/investeren

60% voor levensonderhoud

Een handige regel om te gebruiken. ‘Ja, maar Wilma, 10% van mijn inkomen om anderen te helpen, dat werkt toch niet. Dat is zo weinig.’

‘Oh ja?’ zeg ik ‘Als jij iemand helpt met jouw 10% en anderen doen dat ook. Dan kun je samen een rekening betalen of iemand helpen.

‘Ik heb een boek nodig om dit op te schrijven, dit heb ik nog nooit gehoord, dit wist ik niet.’

Deze onwetendheid zorgt ervoor dat processen niet lopen en mensen in problemen komen en denken dat de ander de problemen voor ze op gaat oplossen.

‘Weet je wat,’ zeg ik ‘ik ga de 40.000 naar je overmaken. Ik ben trots op je dat je het advies hebt opgevolgd en dat je een baan hebt gekregen. Dan kun jij gaan beginnen met werken. Betaal je schuld zo snel mogelijk af. De grootste dank die je mij kunt geven is om je geld goed te beheren. Maak een plan, houdt een kasboek bij. Dan weet je waar je geld heengaat. Dit gaat je helpen om een gezonde financiële situatie te maken.’

Dit maakt mij zo blij. Het was niet makkelijk met hem. Ik was heel hard… hij heeft het opgepikt. Ik hoop dat hij het kan en gaat toepassen en dit gaat delen met vrienden om hem heen. Financieel stabiele singles en gezinnen hebben we zo nodig in Uganda.

Ja, financieel onderwijs, zo basic, is ondertussen ook deel geworden van mijn werk hier in Uganda. Als er voldoende inkomen is, brood op de plank, dat voorkomt veel spanningen in relaties.

Met een licht gevoel ga ik het weekend in: Hij heeft een baan!