Water gieten op droge grond…

Het is al twee weken geleden dat ik uit Serere vertrok. Ik had tijd nodig om te processen wat ik heb meegemaakt. Ik kan zoveel vertellen. Wat is nu belangrijk om jullie te laten weten?
Ik ben ‘deep, deep in the villages’ geweest in midden Uganda. Vorig jaar heb ik twee leerkrachten in Wairaka ontmoet die mij uitnodigden om hun geboorteplaats te bezoeken. Nu ik terug was, stonden ze na drie weken voor mijn deur: ’Wilma, je hebt beloofd om met ons mee te gaan naar Serere district. Het is bijna vakantie en wij gaan naar huis en we willen jou graag meenemen…’
Klopt, ik heb dit beloofd. Wat ik beloofd heb ik ga doen. Maar…ik ben net in Oeganda en mijn weg aan het vinden. Een week weg, alleen, onbekend gebied, grashuisjes, geen water in de huizen, geen elektriciteit.
Een uitdaging, opnieuw uit mijn comfortzone…
Het was een bijzondere week. Ik kan verhalen over de manier van vervoer, tijdsbeleving, de nieuwe stam/taal/cultuur.

Voor veel kinderen en sommige ouderen was ik de eerste ‘muzungu’ (blanke) die ze zagen. Ik heb veel angst in de ogen gezien, wegrennen, huilen en krijsen van angst. Kinderen die niet dichtbij durven te komen, zelfs niet toen ik ze een handvol sojabonen aanbood. De angst was groter dan de trek in sojabonen.
De helden durfden dichterbij te komen: mij even snel aanraken en wegrennen. Of knijpen in mijn armen of strelen. Of proberen om de moedervlekken weg te krijgen.
Na het betasten, checkten ze hun handen…of ik ook afgaf.
Een hele aparte ervaring om mee te maken.

Ik heb vijf dagen volop lesgegeven en waar mogelijk een individuele coaching gegeven. Het viel me op dat zoveel kennis niet aanwezig is. Soms zo basic informatie is er niet.
De mensen waren zeer gewillig om te luisteren en daarna ook te delen wat de les bij hun teweegbracht.
De opkomst was groot. Elke keer verraste het mij: 30 mensen in een klein kerkje of schooltje. Meer dan 100 mensen in een grotere kerk.
Enorme aandacht. Honger naar informatie. Iedereen wil gezonde relaties en families. In deze regio zijn op dit gebied veel zorgen en vragen.
In elk dorp kreeg ik de vraag wanneer ik weer terugkom. Ze willen meer weten.
Het voelde alsof ik emmers water over droge grond kiepte.

Nu ben ik weer in Wairaka. Regelmatig zijn mijn gedachten in de kleine dorpjes in Serere district. Dromen, plannen en ideeën vormen zich in mijn hoofd. Ik wil weer terug. Mensen trainen hoe ze met conflicten in huwelijken om kunnen gaan m.b.v. Couple Cards. Meer informatie geven over hoe je sterke, gezonde relaties bouwt.
En wie weet: aan de vraag tegemoet komen: Ik vroeg mijn luisteraars te checken wat ik vertelde m.b.t. relaties, huwelijk, opvoeden of het overeenkomt met wat er in de Bijbel staat.
‘Wilma, we hebben geen Bijbels…’