Vredestichter…

‘Ik hoop dat jij mij kan helpen…’ Twee donkere ogen van een 19-jarige Keniaan kijken mij aan, vol hoop.
Ik ben even stil. Ik heb even tijd nodig om te verwerken wat ik heb gehoord. Deze jongen komt naar mij toe na de les die ik heb gegeven over relaties, gezinnen en hoe je een gezond gezin kunt bouwen.
Wat hij ervaart thuis is het tegenovergestelde: ruzie, alcohol, geweld. Hij wil graag dat de familie weer in vrede met elkaar omgaat.
Het is te veel, te complex. Wat kan ik nu zeggen? Morgen vertrek ik weer naar Uganda.
‘Heer, de tijd hier is te kort!’ schreeuwt het in mij.

‘Ik heb iets meegenomen wat ik je graag zou willen laten zien, het ligt nog in het huis waar ik logeer. Heb jij vanavond tijd?’
‘Ja, ik heb alle tijd, zelfs als zou ik hier nog een nacht en dag moeten blijven.’
Hij is heel gemotiveerd, smachtend naar informatie.

’s Avonds ontmoeten we elkaar weer. Ik heb de FriendshipCards (www.friendshipcards.org) meegenomen. Met hem loop ik door het proces. Ik geef hem mijn notitieblok en pen.
‘Schrijf maar op wat voor jou belangrijk is en wat je mee wilt nemen naar huis.’ Hij kiest de kaarten uit die in deze situatie voor hem van belang zijn.
Ik geef hem tijd om te schrijven… Het vraagt tijd. En ik wil ook nog graag een stukje van het conferentieprogramma meemaken.
‘Weet je wat, ik ga naar buiten, neem je tijd. Als je klaar bent laat het me weten. Ik wil nog graag voor je bidden voordat je gaat.’

Hij neemt z’n tijd… zou hij nog terug komen?

‘Wilma, ik ben klaar. Ik heb alle kaarten nog een keer doorgenomen. Wat een mooie, goede kaarten. Ik zie dat ik mijn leven mag gaan veranderen…’

….

Met open mond en vol verbazing kijk ik hem aan…
Je kwam met de vraag om je familie bij elkaar te brengen en je leert iets over en voor jezelf.

We zoeken een rustige plek en ik bid voor hem. Voor wijsheid en inzicht in zijn eigen leven en hoe hij de situatie thuis het beste kan aanpakken.

Vredestichter…
Zalig zijn de vredestichters…