En ‘pats’….

daar zit ik weer in het donker. De stroom valt uit. Dat is niet iets nieuws. Helemaal niet in december (en januari). Al drie jaar op rij kan ik ervan op aan dat ik vele momenten geen stroom zal hebben. Het went. En soms zucht ik er eens diep van.
Gisteravond had ik ‘disco’. Lampen die steeds een beetje branden en dan weer uitgaan. En langzaamaan weer meer watt of lume gaan geven. Daar gaan mijn ogen op een gegeven moment van protesteren.
Ik zucht vanavond niet eens meer. Geen licht? Dan tijd om naar bed te gaan. Ik kijk niet eens hoe laat het is. Het is ‘al’ donker… Zo donker als elke avond om 7 uur het donker is, 12 maanden per jaar.
Dat de stroomvoorziening onbetrouwbaar is heeft ertoe geleid dat ik geen vlees meer koop. Nou ja, zo nu en dan als ik het direct kan bereiden en eten. Voor oud & nieuw heb ik mezelf voor het eerst in de bijna 3 jaar dat ik hier woon, een bakje vanille ijs gekocht. Nee, geen literbak, maar de helft ervan. Lekker met warme apple crumble…De slagroom uit de koelkast was nog steviger dan het ijs uit mijn vriesvakje. Volgende keer ga ik naar Jinja om een ijsje te eten. Streep erdoor. Ik ga geen ijs en vlees meer mee naar huis nemen.
Het is donker, stikdonker. Met een solarlampje, bungelend om mijn nek, loop ik naar mijn keuken. Ja, woonkamer uit, naar buiten, om het hoekje, de keuken in.
Maar luister eens… kijk eens… ik ga er zachter van praten en typen. Kijk eens, die sterrenhemel. Ik doe mijn solarlampje uit, hoofd in de nek en kijken. Ongelooflijk veel sterren. Zo helder. Een koepel vol. En de Heer heeft ze één voor één tevoorschijn geroepen, een naam en plaats gegeven. Duizenden, miljoenen. Een wereld waarvan we zoveel nog niet niet weten.
Luister eens! Ssst… de krekels, insecten, een paar vogels. Vol verwondering kijk ik om me heen in het pikkedonker, naar de lichte sterren.
Wie ben ik dat U mijn aandacht schenkt, o God?
‘Pats!’ Ineens flitst het licht weer aan. Wat jammer nou, dat de stroom weer terug is.

Ps. Ik had hier graag een foto bij geplaatst. Alle foto’s zijn zwart, de sterren te ver weg. Als je het wil beleven, zou je echt deze kant eens op moeten komen, als de stroom weer eens uitgevallen is.