Beledigend?

Vorige week heb ik hier de GLS georganiseerd. Een leiderschapsconferentie. Online vanuit Nederland! Corona heeft zo z’n voordelen. Vrienden van hier die anders niet de gelegenheid hebben om deze informatie te horen konden nu met mij meedoen. Op korte termijn alles geregeld: mensen uitgenodigd, warme lunch geregeld. Iets te drinken en eten tijdens de drie breaks, de techniek, registratie. Alsjeblieft, meld je van te voren aan zodat ik weet waar ik op kan rekenen voor eten en drinken en om de corona maatregelen ook toe te kunnen passen. Er mogen honderd mensen in de ruimte die ik heb.

En zo is het zaterdagmorgen. Al vroeg begin ik de voorbereidingen zodat alles om half 11 piekfijn in orde is.
Twee minuten voor half 11 komt het eerste appje: ‘Sorry, ik kan niet komen.’
Oke, kan gebeuren. Er volgen nog vier afmeldingen. Op de 25 mensen. Als om 11 uur de eerste spreker begint, zitten we met z’n zessen.
Als ik aan de lunch denk voor 25 mensen, begin ik het warm te krijgen. Mensen koken nu voor ons. Het kost ons niets.
Ik spreek mezelf moed in: TIA (This is Africa). Na een uur kunnen er nog steeds mensen binnen wandelen.. dus we zullen de 18 toch zeker wel halen. Dan doen we het eten eer aan. Kijk, de drie boterkoeken die ik heb gebakken, daar maak ik me geen zorgen om. Die kan ik nog bewaren en uitdelen. Die komen wel op.
Tegen lunchtijd is de groep gegroeid tot 10 mensen. Minder dan de helft die zich heeft aangemeld. Ik heb van de andere mensen niets gehoord.
Ik vind dat niet leuk, voel me verantwoordelijk hiervoor. Kosten zijn gemaakt en mensen komen niet. Voor mij, als westerse, is het disrespect.
Voor de Ugandees kan het gewoon gebeuren en om geen gezichtsverlies te lijden, kom je niet, laat je het ook niet weten, meld je je niet af.
Ik weet het en toch irriteert het me ook. Ik zin op maatregelen om dit de volgende keer te voorkomen. Zou ik dan toch entreegeld moeten vragen, dat vooraf betaald moet worden? Maar ik wilde het heel laagdrempelig houden. Gratis…met gratis eten.
Of zou ik gewoon blijven organiseren en uitnodigen en erop rekenen dat de helft maar komt. Dan het beetje eten dat er is, delen?
Ik ben er nog niet uit.
Zal ik hier nog op terug komen? Individueel of op een beleefde manier in de app groep? Met de aanwezigen hebben we het erover als ze zien dat er zoveel eten binnenkomt…
‘Wilma, laat het los, zo gaat het hier…’ Ja, maar sputtert het in mij, als een leider, die goed leiding wil geven moet je soms het ‘systeem omflippen’ zoals een spreker net had verteld. Dit systeem wil ik heel graag omflippen. ‘Maar’, zei de spreker,’systemen mag je omflippen, nooit mensen. Dat voorbeeld gaf Jezus.'
’s Avonds kijk ik terug op een hele goede dag. Vol bemoediging, wijsheid, advies voor mijn eigen leiderschap. Ik heb mijn telefoon in de hand. Wat zal ik doen? Diverse adviezen klinken in mijn hoofd. Ik besluit de groep te verwijderen. Laat ik niet het risico lopen om contacten en vriendschappen te beschadigen. Er zal vast wel eens een 1-op-1-momentje met iemand komen om dit te delen wat dit met mij doet. En volgend jaar…als de GLS weer online is, ga ik het gewoon weer doen, want met de groep die er wel was, gaan we verder met wat ons aangereikt is.

‘Wilma, wees een systeemomflipper, een voetwasser en een mank lopende leider (zoals Jakob). Wetend dat als ik het niet meer kan, niet meer ziet zitten en ik nog steeds adem heb en dagen van leven, dat God nog niet met mij klaar is. Dat Hij met mij mee wandelt en het ten goede zal doen komen.’