Eieren

Drie weken geleden was ik voor het eerst sinds in een jaar op weg naar Serere. Als ik daar heen ga, deep in the village, weet ik nu uit ervaring dat de eieren niet altijd beschikbaar zijn.
De chapatti (soort wrap/pannenkoek) en rolex (pannenkoek met omelet) is vaak mijn ontbijt en lunch. Als je dan geen eieren hebt…
Dus, toen ik de stad Soroti binnenkwam, was een van mijn doelen om een tray met 30 eieren te kopen, voordat ik het laatste uur naar de village zou reizen.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik zie een jongen lopen op straat met 2 trays vol eieren.
‘Verkoop je een tray? Wat is de prijs?’ vraag ik aan de jongen.
’15.000,’ is het antwoord.
15.000?! in Jinja betaal ik 11.000 voor 30 eieren. Ik kijk rond, denk, zucht… Ik heb geen zin in gedoe, onderhandelen over de prijs, meer zoektijd naar eieren: ‘Oké, mag ik een tray?’ Ik betaal, ontvang de tray, zet het voorzichtig in mijn auto en vertrek.

Aangekomen in het dorp, is het eerste wat ik doe (ja, na groeten, en mijn auto leeghalen), vragen aan Simon, vriend en vertaler, of hij een aantal rolexen kan organiseren. Ik geef hem de eieren, het geld. En daar gaat hij.
Ondertussen leg ik mijn matras op de grond. Hang mijn klamboe op. Orden de spullen die ik mee heb…
Komt Simon binnen een paar ogenblikken terug: ’Wilma, wat heb jij gekocht?’
Gekocht? Wat bedoelt hij? Waar heeft hij het over?
Hij wijst naar de eieren…
‘Deze eieren zijn gekookt…’
OH nee!
Ik heb 30 gekookte eieren gekocht!
Ja, hier op straat kun je heel makkelijk gekookte eieren kopen. Dat wordt hier gegeten als een snack tussendoor.
Opnieuw een week zonder rolex, als de eieren in het dorp op zijn, misschien wel voor dagen!
Ik schiet in de lach.. Oké. Dat wordt de komende dagen hard werken om de 30 gekookte eieren op te eten (een plek zonder koelkast…).

Ik ben me aan het voorbereiden om morgen weer naar Serere te gaan. Uit voorzorg heb ik de eieren al in huis: verse, ongekookt.
De komende week kan ik weer genieten van de rolexen!