Communiceren met je rugzak

(in de blog van gisteren was er dubbele tekst. Internet werkt niet altijd gladjes hier. Kopiëren, plakken.. Nog niets zien, nog een keertje kopieren en plakken en het staat er twee keer.)
Nu de goede tekst. Hopelijk 1x.

Daar staan ze, met de rug naar elkaar toe, de rugzakken raken elkaar.
De rugzakken zitten vol verwachtingen, ervaringen, pijn.
Het is een erg jong stel. Ze zijn nu een stel omdat ze in juni hun eerste kindje verwachten. Ik zie dat ze blij zijn met elkaar en met elkaar verder willen. Ik zie de onwennigheid.
Het is fijn om met ze te werken omdat hier iets, in deze moeilijke situatie, op te bouwen is. Met behulp van de GevoelsVerkenner spreekt hij zich vrij snel uit over iets dat hij niet van zijn vriendin begrijpt (en wel verwacht/nodig heeft). Zij weet het niet.
Ook zij heeft een situatie waarin zij hem niet begrijpt. En daar staan ze, met de ruggen naar elkaar toe. De rugzak, vol met van alles, communiceert en schuurt.
Wat kun je nu doen?
Omdraaien, elkaar aankijken en vertellen wat je wilt, vragen wat je nodig hebt. Ik zag de verrassing op hun gezichten.
Zij zegt: ’Zou jij naar mijn zus kunnen gaan, zij heeft deze informatie ook zo hard nodig… Maar ze woont hier niet. Ze woont ver weg…’
Dit voelt voor mij als een groot compliment. In mei ga ik ze weer opzoeken.
In mei gaan we proberen om haar zus op te zoeken en ik kijk er naar uit om ze weer te ontmoeten en te horen hoe het gaat.

Gisteren kreeg ik te horen dat er contact is geweest met de zus en dat ze er open voor staat om mij te ontvangen.