Een foto met een grappig verhaal… voor mij toch ni

Sinds twee weken hebben we een apenfamilie op de compound. Hun vorige woonplek is gekapt, dus op zoek naar een andere plek met bomen. En zo zijn ze hier terecht gekomen. Ze lopen over het dak, springen op het lagere keukendak met een plof. Ik schrik me regelmatig een rotje van het geluid. Ze zijn nieuwsgierig en toch ook wel bang (gelukkig maar). Ik vroeg me hardop af wanneer ze binnen zouden komen.
Dat gebeurde gisteren.
Vanuit mijn woonkamer loop ik buitenom naar mijn keuken. Ik heb er geen zicht op. Ineens stond er een aap op zo’n 2 meter van mijn deur. Ik ging toch even polshoogte nemen en ‘m wegjagen… Toen zag ik de keukendeur.
O nee, het zal toch niet?! Ja hoor, ze hebben mijn keuken gevonden. Waar eerst 6 bananen lagen, ligt er nu nog maar één.
Welpotv…
Foto van gemaakt en op facebook gezet. Best grappig.. nou ja, ik moet er aan denken dat ik nu iedere keer de deuren en ramen dicht heb als ik niet in die ruimte ben.
Toch had het nog een andere lading.
Ik had niet veel eten in huis en dan mijn bananen weg… We zitten nu opnieuw in een total lockdown. Ik mag met de auto de straat niet meer op. Kan niet meer naar Jinja om boodschappen te doen in de supermarkt. Ik mag nog wel lopen of fietsen (wat mis ik nu een fiets!). Jinja is zo’n 10 km van waar ik woon. Ik kan iemand met een boda (brommer) of een auto die nog wel op weg mag vragen om iets voor me op te halen of brengen. Jinja was een dag afgesloten door leger en politie. Niemand erin, niemand eruit, of je moest een hele goede reden hebben om erdoor te komen. Ik wilde het mijn groenteman in Jinja niet lastig maken.
Geen eten in huis… alleen een paar aardappelen en twee tomaten. Dat was mijn avondeten. En mijn bananen waren weg gejat.
Het kwam hard bij mij binnen. Stress om eten. Iets dat heel veel mensen in Uganda nu ervaren. Door de lockdown geen baan, dus geen inkomen meer. De meeste mensen verdienen die dag geld voor het eten van die dag. Verplicht thuis zijn (of juist verplicht op je werk wonen tijdens de lockdown!! En dan niet zo luxe als in Nederland.), kinderen hebben…en geen eten. Hoeveel stress geeft dat? Hoeveel hongerige magen?
Het raakte mij…
Week 1 van de 6 weken lockdown zit er nu op.
Hoe ga je dit overleven?
Waarom ben ik gezegend dat ik de volgende dag wel eten kan laten brengen? Waar heb ik dat aan verdiend? Wat is mijn taak hier, in deze crisis in Uganda?
Door de bananendiefstal voelde ik een klein beetje van wat vele gezinnen in Uganda nu dagelijks ervaren.

Mocht je geraakt zijn en een bijdrage willen leveren voor een maaltijdbox?
Je kunt in contact met mij komen via info@narande.nl of de andere contactgegevens die je van mij hebt.